Այս հոդվածը տպագրվել է Աթենքի «ՀԱՅԱՍՏԱՆ» թերթում, թիվ 10, 15 մայիսի 2002,  էջ 12:   Այն այժմ էլ արդիական է: Ներկայացնում եմ աննշան փոփոխություններով:

Այս վերնագրով հոդվածս տարիներ առաջ (հնարավոր է՝ 1990, 1991 կամ 1992 թ.) տպագրվել էր  «Ուրբաթ» հասարակական-քաղաքական անկախ շաբաթաթերթում: Ցավոք, ինձ մոտ չի պահպանվել այդ լրագրի համապատասխան համարը: Բայց ունենալով բնագիրը՝ այդ նյութը ներկայացնում եմ համացանցի ընթերցողներին:

Այս հոդվածը գրել եմ 2013 թ. մայիսի 4-ին

Рассказ русского офицера
(Из книги В. С. Соловьева «Три разговора». Печатается в сокращении)

Эта статья была написана 2 ноября 2004 г. Она актуальна и сейчас.

Այս նամակը հրապարակվել է 2004 թ. Աթենքի  «Հայաստան»  թերթում (հունիսի 10,  թիվ 32) և ուղարկվել Շվեդիա՝ հասցեատիրոջը:  Նամակն այժմ էլ  արդիական է:

(Απόσπασμα από τη μηνιαία εφημερίδα των Αρμενίων της Κύπρου «ΑΖΑΤ ΤΖΑΪΝ»,  Ιανουάριος, 2004, Αρ. 8, σελ.ΙΙΙ.). Το θέμα  είναι, όμως πάντα επίκαιρος.

Հայկ Նահապետը նույնպիսի  պատմական, իրական դեմք է, ինչպես Արտաշես Ա, Տիգրան Մեծը կամ Հուլիոս Կեսարը: